Özellikle spor okullarında, küçük yaş gruplarında çalışan meslektaşlarıma gelen en yoğun sorulardan biridir. Genelde bu soruya net bir yanıt beklenir ama, cevabı asla tatmin edici olmaz.

Antrenörlere sporcular yönlendirilir ve antrenmanda çocuğun durumunun gözlemlenmesi istenir. Antrenör çocuğu antrenmana alır ve sonunda çocukla ilgili değerlendirme yapar veya yapılması istenir. Basketbol küçük yaş gruplarında öyle bir branş ki inanılmaz detaylar var. Bu detaylar sadece topu çemberden geçirmek veya çok iyi top sürmek değil, mental açıdan çocuğun durumunu da gözlemlemek gerekir. Genelde bu gözlemler sadece bir antrenmanda yapılamaz. Nelerin eksik olduğuyla ilgili ön bir gözlem yapılabilir sadece. Ancak antrenörler takımlarında hep hazır ve yetenekli oyuncular ister. Bu yüzden bu antrenmanların sonucunda genelde, bu çocuk bizim takımımıza uygun değil şeklinde geri dönüş yaparlar. Aslında o antrenmanda küçük sporcu kardeşimizin heyecanı, hata yapma endişesi çok ileri seviyede olur. Yabancı olduğu bir saha, antrenör, takım arkadaşları ve tribünde antrenman sonunu bekleyen ailesi. Bu durum stres seviyesini çok yükseltip çocuğun en iyi yaptığını da yapamamasına sebep olur.

Bu bahsettiklerim küçük basketbolcular için geçerlidir. İleri seviye oyuncularda bu durumları gözlemlemek ve karar vermek daha kolaydır. Aslında o antrenmanda karar vermeye çalışan antrenörde durumun farkındadır. Sadece bir antrenman sonunda bu kararı vermek çok doğru değildir, ancak oda takımın düzeni ve antrenman planı bozulmasın istediği için bir sonraki antrenmana çağırmak istemez. Bu konudaki geri dönüş çok önemlidir. Doğru ve net bilgilendirmeler yapılmalı veya soru işaretlerini en aza indirmek için, üç-dört antrenmana daha davet etmeli ve gözlemlemeye devam edilmelidir. Sonrasında doğru yönlendirmeler yapılmalıdır. Spor okulu grubunda devam edebilir, gelişimini orada bir süre daha gözlemleyip, sizi tekrar antrenmana davet edelim gibi veya performans grubunun bir alt takım antrenmanına yönlendirilmesi gibi. Sporcunun ailesi de bu yönlendirmeleri dikkate alması ve çocuğunu seçilemedin, yapamadın gibi yargılamadan, desteğini çekmeden sürekli yanında olduğunu hissettirmesi gereklidir. Bu süreçler çocuklar için çok kırıcı olabilir. Burada en tehlikeli durum kestirip atmaktır. Bu durum çok yetenekli bir kardeşimizin spor hayatının başlamadan bitmesine neden olabilir.

Doğru yönlendirmeler yapıldığında, eğer gerçek bir yetenek varsa ilerleyen zamanlarda kesinlikle sahada karşılaşma ihtimaliniz çok yüksek. Zamanında çok beğenmeyip takımımıza almadığımız ancak farklı yere yönlendirdiğimiz sporcuları üst liglerde farklı takımlarda gördüğümüz durumlar olacaktır. Anlık bir öfke ve ruh hali ile verilen, kestirip atılan bir karar sonunda çok önemli bir sporcu adayını kaybedebiliriz. İletişim her şeyden önemlidir. Doğru ve kaliteli bir iletişimle, egolarımızdan sıyrılıp, ön yargısız bir gözlem ile veliye aktarılan bilgi çok kıymetli ve ileride hepimizin mutlu olacağı durumlar yaratacaktır.