Ölümün yaklaştığını hissettiğinizde, ölümün kendisinden çok; daha yapacağınız birçok şeyin varlığı sizi korkutur.

Bir emekli için yazlık evin kredisi yeni bitmiştir, hayalini kurduğu tekneyi almak üzeredir.

Bir memur için en yüksek müdürlük makamına atanmasına sayılı günler kalmıştır.

Sıradan bir işçi ise son çocuğunu daha yeni evlendirmiştir. Artık rahata kavuşacaktır.

Başarılı bir akademisyen, bilgi ve kavrayış olarak en olgun çağına girmiştir. Bundan sonrasında yazdığı her eser kendi alanında otorite sayılacaktır.

Ya da tam tersi, onsekiz yaşına yeni girmiş bir insan, biraz sonra geçireceği trafik kazasından habersiz şekilde gelecek adına derin umutlar beslemektedir...

İnsanın aklına gelen korkutucu gerçek şudur:

Bunca başarı, bunca zorluk ve mücadele aslında tek bir nefese bağlıdır. Her ölüm kaçınılmazdır ancak daha korkutucu olanı ne zaman geleceğindeki belirsizliktir.

Bu yüzden yolculuğun başı ve sonu değil, kendisi güzeldir. Hayatın her bir adımından keyif almak, anı değerlendirmek yapılacak en doğru hamle olacaktır.

Tüm insanlar yaradılışları gereği bulundukları hayata iz bırakmak isterler.

Yaşadım, buradaydım diyebilmek için.

Sonraki nesile bedenlerini olmasa da zihinlerini aktarmak isterler.

Ve neticede iyi veya kötü birçoğu bunu başarır.

Bazıları bunu kültür ve gelenek yoluyla sağlar, kimi kazıdığı kil tabletlerle, bir başkası ise sararmış aile albümleriyle...

 Modern çağlarda ise yetiştirdiğimiz her bir çocuk bizden bir parça taşır. En büyük miras ve iz bırakma, topluma yetiştireceğimiz sorumluluk sahibi çocuklardır.

Günümüzde bir eser yazarak ismini ölümsüz kılmak, kalıcı olmak ve iz bırakmak isteyen bir insanın motivasyonu ile mağara devrinde yaşamış ilkel bir insanın, elini kırmızıya boyayıp yaşadığı oyuğun duvarına kalıntılar bırakması aynı türden motivasyonu taşır. Her ikisi de temelde ölümsüz olmayı arzulamaktadır. Sadece imkan ve araçları farklıdır.

Sonuca gelirsek, iz bırakmak önemlidir ancak kaygı duymak da yersizdir. Yolculuğun kendisinden keyif alarak ruhu rahatlatan esintilerle yaşamı sürdürmek ve hayatın her anında üretmek, kalıcı eserler bırakmak için çabalamak önemlidir. Çaba, kalıcılığın anahtarıdır. Nasıl ki unutulmaz eserler bir günde inşa edilmediyse, kalıcı olmak da bir günde gerçekleşmez. Sadece içinde bulunulan zamanı değil, geleceği de düşlemek ve nasıl kalıcı olunacağı hakkında bir çıkarımda bulunmak gereklidir.

‘‘ Asıl amacınız kalıcı olma çabası olsun, unutulma kaygısı değil... ’’