Altyapılarda oynayan her sporcunun hayalidir üst liglerde basketbol oynamak. Altyapı süreci sona eren oyuncular, takım arayışlarına başlıyor. Bu süreç her sporcu için çok kritik bir süreç.

Profesyonel liglerin başlangıcı Türkiye Basketbol 2. Ligi. Bu lig altyapı sonrası oyuncular için en çok tercih edilen lig. TB2L takımları sezon başlarında ‘Try Out’ adı verilen deneme antrenmanları planlıyor ve sporcuları bu antrenmanlara davet ediyorlar. Antrenman sonunda sporcu her açıdan değerlendirilip sonuç açıklanıyor.

Altyapılarda kendi yaş gruplarında başarılı sporcular, bu antrenmanlara çıktıklarında sonuç olumlu ise, sezon planlaması yapılana kadar antrenmanlara devam ediyor. Tabi antrenman süreçleri bir önceki ligine göre çok farklı gelmiyor. Süreç ilerledikçe maçlar başlıyor. Kadroda yer alabilme, maçta 4-5 dakika fazla süre alabilmek için, oyuncular birbiriyle rekabet ediyor. Özellikle yaşça büyük daha tecrübeli oyuncular, takımda ki genç oyuncular üzerinde baskı kuruyor. Altyapılarda bu tür baskıları görmeyen çoğu oyuncu bu durumu kabullenemeyip antrenmanlara devam etmiyor. Baskı diye bahsettiğim durum kimi zaman genç oyuncuların disiplin problemini çözüyor. Buna genelde antrenörler müdahale etmiyor. Bu durumun bir derecede olsa işini kolaylaştırdığını düşünüyor.

Aslında baskı abartılmadığı sürece, takım içerisinde düzeni sağlıyor. Tıpkı askeriyede olan ast üst ilişkileri gibi bir ortam oluşuyor. Takımda ki en küçük sporcuların su taşıması topları toplamaları gibi görevleri abileri onlara veriyor. Buraya kadar her şey normal ve olması istenildiği gibi. Ancak bu baskı durumları genelde günümüz problemleri arasında yer alan mobbing haline geliyor. Durum karmaşık bir hal alıyor. Daha önce bu liglerde uzun süreler oynamış oyuncular, takım içerisinde kaos oluşturup, bu baskıları en üst seviyelere çıkartarak, bir nevi yıldırma politikasına dönüştürüyorlar. Rekabeti baskılamanın en kolay yolu olarak görünüyor. Genç oyuncular çok daha istekli performanslı antrenman yaptığı için, abileri o performansa çıkmayıp, rekabeti farklı şekilde yönetiyorlar. Bu her takım için geçerli değil, durumun tersi olan çokça takım var. Gerçekten çok güzel abilik yapılan, düzenli takımlar var. Genç ve bu alışmadığı oluşumlarda olan oyuncular ne kadar yetenekli olursa olsun, motivasyon kaybı yaşadığında, antrenmana zorla geldiğinde ilerleyemiyor. Belki de potansiyeli çok yüksek bir oyuncu, profesyonelliğin başında pes ediyor.

Görüyoruz ki ileri düzeyde basketbol oynamak için, sadece çok yetenekli olmak yetmiyor. Süreçleri sorunsuz şekilde yönetmek için, sağlam bir psikolojiye sahip olmak gerekiyor. Bu gibi durumlarda, alanında uzman birinden destek almak durumu biraz daha kolaylaştırabiliyor. Durumla destek almadan baş edebilen sporcularda oluyor ya da içine kapanıp, motivasyonu düşen, bununla birlikte performans kaybı yaşayan oyuncular maalesef erken eleniyor. Sonunda çok büyük umutlar ile bakılan altyapıda çok yetenekli ve oynadığı sezonlarda sayı kralı olan oyuncular, hayal kırıklığına uğrayabiliyor. Hayatın her alanında olduğu gibi spor branşlarında da karşımıza çıkan bu durum, kabul edilebilir değil ancak oyunculara bu işin zorlukları kısmında aktarılması gereken bir durum.