“Kırılmaların, küskünlüklerin, uzaklaşmaların sebebini dışarıda değil, içeride aramanın zamanı geldi. Dün yanımızda olanlar neden bugün karşımızda? Bu sorunun cevabını başkalarında değil, kendimizde aramanın zamanı geldi…”

Liyakat Yerine Sadakat: Kırılmanın Başlangıcı

Ne oldu da dün kayıtsız şartsız yanınızda olanlar, bugün topyekûn karşınıza geçtiler?
Bu sorunun cevabını “ihanet” kavramına sığdırmak kolaydır. Ancak esas cesaret kendimizle yüzleşmek ve şapkayı önümüze koyup, “Ben nerede yanlış yaptım?” sorusunu sormakla başlar.

Bugün birçok teşkilattayaşanan kırılmaların, cepheleşmelerin, küskünlüklerin temelinde liyakat yerine mutlak itaat ve sadakatiönceleyen bir anlayış yatıyor. Sadakat, değerlidir elbette, ancak liyakatle dengelenmediğinde adalet duygusu sarsılır. Emek değersizleşir, insanlar küser, sistem çözülür.

Küçük Hatalar Büyük Kırılmalar

Geçtiğimiz Pazar Nilüfer Kongresinde yaşanan bazı örnekler bunun açık göstergesi oldu.
Kurucu il yöneticilerinden ve geçmiş dönem Nilüfer İlçe Başkanı Levent Öncü’nün İl delegesi yazılmaması, sadece bir liste tercihi değil, yılların emeğini göz ardı eden bir kırılma noktasıydı.

Benzer şekilde, geçmişte Nilüfer’de Osman Uçar da İl delegesi yazılmamasına da tepki göstermiştim. 2024 Yerel Seçimlerinde, Belediye Meclis Üyeliği temayülünde (!) Osman Uçar gerilerde kalınca Osmangazi’de birinci sıraya taşınması gibi örnekler, teşkilat içinde “kim neye göre yükseliyor?” sorusunu gündeme getirmişti. Geçmişte Osman Uçar’a en büyük desteği verenlerden biri de hiç şüphesiz, önceki dönem Osmangazi İlçe Başkanı Erkan Zorba idi. Onun da adı İl Delege listesinde yer almamıştı. Bütün bunlar geçmiş hatalardan yeterli dersin alınmadığının en açık göstergesidir.

Bu tercihlerin bireysel kırgınlıklara yol açtığı sanılsa da, esasındaparti bütünlüğünü zedeleyen zincirleme bir etkiye dönüşüyor.

Geçmişteki Hatalar Tekrarlanıyor

İl ve ilçe yönetimlerinin mutlak itaat ve sadakat ilkesine göre tasarlanması, düşünen, üreten farklı sesleri dışarıda bırakıyor. Bunun en bariz örneği Belediye Başkan Adayları ile Belediye Meclis Üyesi adaylarının belirlenmesi ve sıralamasındakendini gösterdi.

Düşük profilli ama “itaatkâr” kişiler yükselirken, liyakatli ve üretken isimler devre dışı kaldı.

 Kendilerine siyaset yapma alanı bırakılmadığı için kurucu kadrodaki çok değerli insanların bir kısmı İYİ Parti’den ayrıldı. Sonuç olarak parti özellikle Bursa’da hem nitelikli kadrolarını hem de çekim gücünü kaybetti. 

Ne yazık ki o dönemden ders alınmamış gibi görünüyor.
Aynı hatalar, farklı isimlerle yeniden sahnede.

Seçim Değil, Savaş Atmosferi

Kongre süreçlerinde yaşanan kutuplaşmalar artık seçim değil, savaş havası taşıyor. Sloganlar, sosyal medya paylaşımları, yazılan yorumlar, cepheleşmeler öyle bir boyuta ulaşıyor ki; kazanan taraf sevinirken, kaybeden cephe kırılıyor.

Zafer coşkusu fazla abartılmamalı, birliğin kaybının sevinci olmamalı, buna zemin hazırlamamalı. Siyaset, düşmanlık değil, ortak akıl üretme sanatıdır.

Aidiyet Uğruna Şahsiyet Kaybolur mu?

“Ben kimi işaret edersem, benim delegem ona oy verir!” anlayışı, bireysel iradeyi yok saymaktır.Aidiyet elbette değerlidir; ancak aidiyet uğruna şahsiyetini feda eden bir yapı, zamanla üretkenliğini yitirir. Aidiyet için şahsiyetinden vaz geçen birey,kendi bedeninde başkasının kafasıyla dolaşır!
Kişinin kendini ait hissettiği topluluk içinde bile düşünme özgürlüğü elinden alınmışsa, orada üretkenlik olmadığı gibi, vicdan da kalmaz.

Bir teşkilatta herkesin fikri, emeği, liyakati kadar değer bulduğu bir düzen kurulmadıkça gerçek başarıdan söz edilemez.

Liyakatin yok sayıldığı, eleştiriye tahammülün kalmadığı, farklı düşünenlerin dışlandığı bir yapı; kendi içinde çözülmeye mahkûmdur.

Tutarsızlıklar Güven Yıkar

Yıldırım’da “Doğru Yol kökenli” olduğu için adaya karşı çıkılıp eleştirilirken, il kongresinde aynı kökten gelen muhtemel İl Başkan adayı bir isimle dirsek temasında olmak; siyasetin değil, ilkesizliğin göstergesidir.Bu tür tutarsızlıklar yalnızca bireylere değil, tüm teşkilat yapısına güven kaybettirir.

Yeniden Güven İnşa Etmek

İYİ Parti’nin kuruluş ilkelerinden biri, Cumhuriyetin Kuruluş değerleriyle problemi olmayan, hizmet için “Ben de varım” diyebilen liyakat sahibi her insana aramızda yer açmaktı.
İkincisi ise Türk milletinin yalnızca bir kesiminin değil, yüzde yüzünün hayır duasını almaktı.

Aynı ekipteki insanlar birbirinin hayır duasını alamıyorsa, bu milletin hayır duası nasıl alınacak? Gerçek yüzleşme, “karşıyı” değil, kendimizi sorguladığımızda başlar.

Umuyorum ki, bugün gerçekleşecek Yıldırım İlçe Kongresi birbirimizin hayır duasını alma yolunda bir başlangıç olur. Bu hedefe dönebilmek için kimseyi dışlamadan, “biz” duygusunu yeniden inşa etmemiz gerekiyor.

Ve Sözün Özü

Liyakat olmadan mutlak itaat ve sadakat, aidiyet olmadan şahsiyet; zafer değil, yenilginin habercisidir.

Birlik, farklılıkları bastırarak değil; farklılıklarla birlikte yaşama kültürünü güçlendirerek sağlanabilir.
Yapılacak en doğru şey, özeleştiriyi bir zayıflık değil, yeniden başlamanın ilk adımı olarak görmektir.

“Kongre kazandık” diyerek sevinmek kolay; asıl mesele, gönülleri ve güveni kazanmakta…